Kırkağaç, Manisa ilinin bir ilçesidir.

Manisa'nın küçük ilçelerinden biridir. Nüfusu 37699 civarındadır. Kendi adıyla anılan ova ve Yunt dağı eteklerinde kurulmuştur. Ekonomisi tamamıyla tarıma dayalıdır. Küçük çaplı sanayi kuruluşları da hammadde olarak bölgede üretilen zeytin, domates, üzüm vb. ürünleri işler. Ülke çapında ünlü Kırkağaç kavunlarının memleketidir. Beylikler döneminde Karasi Beyliği'ne bağlı bir ilçedir.

Kırkağaç 6. Jandarma Komando Eğitim Alay Komutanlığı Kırkağaç çıkışında Soma istikametindedir ve Alay'dan hemen sonra Kırkağaç'ın mesire yeri, panayırı şeklini alan Kırkağaç çamlığı bulunmaktadır. Son birkaç senedir resmiyet kazanan Kırkağaç Çam Mesiresi çok uzun yıllardır yöre insanının tek ve en önemli eğlence kaynağıdır. Bir panayır görünümündeki mesirenin en önemli farkı ilçe insanının panayır boyunca çamlık içinde çadırlar kurarak burada konaklamasıdır. 

Ayrıca Kırkağaç'ta Gençlik ve Spor Müdürlüğüne bağlı bir tesis bulunur. İzci ve sporcuların kullandığı bu tesis ilçede bulunan Sarıkız Mezarlığı yakınında bulunur.

Kırkağaç insanının yemek kültürü son derece gelişmiş olup kendine has değişik lezzetlere sahiptir.

Türkiye Amatör Futbol Ligi'nde Acar İdman Yurdu - Bakırspor- Karakurtspor adında futbol takımları vardır.

Kırkağaç'ın gezilip görülmesi gereken yerlerinden bazıları Nakrasa, Stratonikeia, Khliara, Yortan ve Firig türü kaya mezarlarıdır.

Kırkağaç nüfusu 2023 yılına göre 37.823

Bu nüfus, 19055 erkek ve 18768 kadından oluşmaktadır.
Yüzde olarak ise: %50.4 erkek, %49.6 kadındır.

MAHALLELERE GÖRE MANİSA KIRKAĞAÇ NÜFUSU

KIRKAĞAÇ EVLERİ

Kırkağaç evlerinin, Kırkağaç'a özgü bir mimarisi yoktur. Fakat yine de belli karakteristik özellikleri vardır ki bu özellikler elbette ki bir yaşam tarzı ile ilgilidir. Örneğin evler içerlektir, yola bakan pencereleri yoktur. Oysa aynı dönem Rum ve Ermeni mahallesindeki evler, bir başka yaşam tarzının doğal sonucu olarak çok farklı özellikler gösterir. Evlerin dış yüzeyleri sıklıkla sıvasızdır. İkinci katlar samanlı çamur, bazıları harçla sıvalıdır. Kagir ve yarı kagir evlerde sağlamlığı nedeniyle kestane ağacı tercih edilmiştir.

Kırkağaç evlerine kapısından başlayalım. Kapılar ahşap, genellikle aşı boyalı, bazen da kurşuni yağlı boyalı olup, yüksek ve iki 'kanatlıdır. Soldaki kanat sürgülü olup, icabında açılabilir olmakla beraber genel olarak sabittir. Sağdaki kanat evin avluya giriş kapısıdır. Bu kapının üzerinde, icabında açılabilen küçük bir kanat daha vardır. İçerden sürgülü olan bu üstteki küçük kanat, yüklü, yüksek bir arabanın avluya geçişini sağlamak için yapılmıştır. Bazı girişlerde aşağıda yüksekçe bir eşik bulunur, kapı ise oldukça küçüktür. Bu kapıdan içeriye girebilmek için başın öne doğru eğdirilmesi gerekir. Osmanlı yapı tarzına uygun bu 'Büyük kapıdan küçük giriş'e kervansaraylarda rastlanır. Girenin başını öne eğmek zorunda kalması, kimilerince girenin eve, aileye ve ev sahibine saygısı olarak yorumlanır. Giriş kapısının üzerindeki küçük kanat bazen pencere yerine kullanılır. Kapıların sokağa bakan yüzünde her iki kanatın üzerinde mutlaka bir çift yuvarlak halka bulunur. Bu halkalar bir taraftan kapıyı çekmeye yarar, diğer yandan da tokmak görevini yapar. Halkaların işlevleri bununla da sınırlı değildir. Birçok kapıdan içeri girmek için sadece filli'ye basmak yeterlidir. İç tarafta sürgü bulunur. Bazı kapıların kilidi yoktur. İşte bu halkaların bir görevi de içinden geçirilen zincire asılan asma kilidi taşımasıdır. Bazı kapılarda zincir bile yoktur, ev sahibi için basit bir ip yeterlidir.

Cumhuriyet'ten sonra mimari tarzı ahşap, kagirden, betonarmeye doğru gösterdiği değişime paralel olarak kapılarda da değişiklik görülmeye başlanmıştır. Bu kapılar demirden yapılmış, ağır, çok sağlam görünümlüdürler. Tek kanatlı olan bu kapılar da alt kısım dolu" bir süs aplike edilmiştir. Üstteki kısım ferforje parmaklık şeklindedir. Parmaklıkların arkasında evin içinden açılabilecek buzlu camii bir kanat vardır. Yine kapının sabit kısmında zil yerine geçen hanım eli şeklinde bir tokmak bulunur. Ama bu kapılar daha çok varlıklı ailelerin kapılarıdır. Fakat bu tür kapılar çiftçilik yapan ailelerin yaşam tarzına uymazlar, zira bu kapıdan hayvanın ve arabanın girmesi mümkün değildir.